ποιοι είμαστε: είμαστε φοιτήτριες τμήματος αρχιτεκτόνων μηχανικών Πάτρας. Αυτό το blog είναι ο διαδικτυακός χώρος της διπλωματικής μας εργασίας και χώρος ενημέρωσης και επικοινωνίας με όποιον ενδιαφέρεται να συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια.
βασικοί προβληματισμοί: αστικός χώρος + ύπαιθρος [αστικό - αγροτικό], σχέση του κατοίκου της πόλης με την φύση και των κατοίκων μεταξύ τους [κοινωνική αλληλεγγύη και αυτοπαραγωγή] / [αποξένωση/ιδιώτευση και κατανάλωση], οικολογία και οικονομία της φύσης.
ποιος είναι ο στόχος:
Δημιουργία μίας καινούριας αντίληψης της αστικής κατοίκησης [habitat]: δεν προσπαθούμε να αναιρέσουμε την πολυπλοκότητα της πόλης, ούτε επιζητούμε, μέσα από αυτή την εργασία, την επιστροφή στο χωριό, αλλά την δημιουργία συλλογικότητας, κοινής πρακτικής και σκέψης. Χρησιμοποιούμε τον όρο χωριό σαν μια κατάσταση κατοίκησης όπου ο τρόπος ζωής του ατόμου στηρίζεται στην αυτοπαραγωγή κάποιων βασικών αγαθών, την σχέση με τη φύση, την κοινωνική αλληλεγγύη και συνεργασία. Το αστικό χωριό είναι μια προσπάθεια ένταξης αυτών των χαρακτηριστικών στη ζωή στην πόλη όπου τώρα κυριαρχούν η κατανάλωση και η πλήρης ιδιώτευση. Η ελιά είναι ένα σύμβολο της ζωής του παρελθόντος, ένα σημείο μνήμης για τους παλιούς κατοίκους όπου μεταναστεύοντας στην πόλη, φύτευαν έξω από το σπίτι τους και μια ρίζα που είχαν φέρει από το χωριό τους. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει τόσο αυτό, όσο το πως στην σημερινή κατάσταση του «άστεως», η ελιά μπορεί να αποτελέσει σημείο σύσφιξης των σχέσεων στην σύγχρονη κοινότητα [άλλωστε οι παλαιοί Χολαργιώτες δεν μάζευαν συλλογικά τις ελιές τους, το έκανε ο καθένας στην ιδιοκτησία του, κάτι που εμείς προσπαθούμε να υπερβούμε].
Δημιουργία οικολογικής συνείδησης και οικονομίας: Επανοικειοποίηση της γης από τους κατοίκους, επανακοινωνικοποίηση των ανθρώπων, συνθήκες γειτονιάς, αυτοοργάνωση και αίσθηση ευθύνης του κατοίκου για την ποιότητα του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει.
Α φάση σχεδιασμού. Η δράση συγκομιδής του καρπού. Πρόκειται για ένα κοινωνικό πείραμα, μια δοκιμή για το αν μπορεί να εφαρμοστεί πρακτικά και ουσιαστικά μία τέτοια καινούρια μορφή αστικής κατοίκησης. Μέσα από αυτήν την διαδικασία θα προκύψουν σχέσεις και ανάγκες τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε στον σχεδιασμό της δεύτερης φάσης της εργασίας μας.
Β φάση σχεδιασμού. Ήπια καλλιέργεια ενταγμένη στον αστικό ιστό της πόλης. Παρεμβάσεις στους δημόσιους και κοινόχρηστους χώρους [πεζοδρόμια, πλατείες, ακάλυπτοι]. Σχέση της πόλης με το έδαφος, του κατοίκου με τη φύση.
Η δράση: οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά από τους συμμετέχοντες. Οι αρχές που βάζουμε εμείς a priori είναι του μη εμπορικού χαρακτήρα του παραγομένου ελαιόκαρπου και λαδιού και ο σεβασμός στο δέντρο και την κοινότητα. Σκοπός μας δεν είναι να μοιράσουμε την παραγωγή αυτή ως υλικό αγαθό, αλλά να κοινοποιήσουμε αυτή τη διαφορετική πρακτική και να προτρέψουμε κι άλλους να την οικειοποιηθούν.
1 σχόλιο:
Τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Αθήνα και το συνακόλουθο πρωτοφανές αντιδραστικό κύμα μας κάνει να αντιληφθούμε πως ήρθε επιτέλους - αν και με τον πλέον καταδικαστέο τρόπο - η αφορμή που όλοι περιμέναμε για να αναπροσδιορίσουμε πολλές πτυχές του σύγχρονού μας βίου. Τις τελευταίες δεκαετίες στεκόμαστε μουδιασμένοι μπροστά σε δομικές ανακατατάξεις που θέλουν τις διάφορες μέχρι πρότινος ασύνδετες κοινωνικά αγέλες να αστικοποιούνται βάναυσα για να προλάβουν τις εξελίξεις των υπόλοιπων δυτικών πόλεων. Το αποτέλεσμα, πιο διακριτό σήμερα από κάθε άλλη εποχή, είναι συνοφρυωμένοι, απομονωμένοι, εγωπαθείς πολίτες, που ο μοναδικός λόγος επικοινωνίας μεταξύ τους είναι η ανταλλαγή υβριστικών λόγων και απαξιωτικών σχολίων. Ο κανόνας, ο λόγος, η αισθητική, το χαμόγελο, η αμεσότητα, η απλότητα, το κάλλος, η υγιεινή διατροφή, όλα έννοιες καθαρά ελληνικές και ανεξίτηλες στο χρόνο φαίνεται να μην άγγιξαν ποτέ τους κατοίκους αυτής της πόλης. Πρωτοβουλίες σαν και τη δική σας θα πρέπει να έχουν ξεχωριστή θέση στα μέσα ενημέρωσης αντί για τις γελοιότητες που βλεπουμε καθημερινά. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από τη βαθειά παρακμή της αστικίζουσας ζωής μας είναι να μιλήσουμε μεταξύ μας και να μην περιμένουμε τον κάθε Μαυρογιαλούρο να μας δώσει το ΟΚ.
Δημοσίευση σχολίου